Δικηγόρου
Ενδεχομένως να συμφωνούμε σε όλα. Ίσως πάλι να διαφωνούμε σε πολλά. Δεν αποκλείεται το μόνο που νομίζεις για εμένα και για πολλούς άλλους είναι πως απλώς έχεις απέναντί σου ένα ακόμα κομματόσκυλο, ένα ακόμα «πιόνι» του συστήματος. Γι’ αυτό σου ξεκαθαρίζω: δικαίωμά σου και επιλογή σου. Δεν με απασχολεί, άλλωστε, αυτό τώρα. Με νοιάζει μόνο να με ακούσεις, πριν κάνεις κάτι που θα μας καταδικάσει όλους για δεκαετίες. Στα φοιτητικά μου χρόνια έκανα την επιλογή να είμαι ενεργός πολιτικά για πολλούς και άλλος ένας γραφικός εκπρόσωπος κόμματος για άλλους. Όμως, μετά τα 5 πρώτα χρόνια δουλειάς ως ελεύθερος επαγγελματίας, νιώθω πως όλα αυτά είναι πολύ «μικρά» μπροστά στις προτεραιότητες που μας έθεσε η επαγγελματική μας ζωή και, κυρίως, μπροστά στα «μεγάλα» που έρχονται.
Η Ευρώπη δεν αποτελεί ούτε φετίχ, ούτε συνήθεια, ούτε κάτι αυτονόητο. Είναι το σπίτι μας. Και των «δεξιών» και των «αριστερών» και όλων. Είναι το οξυγόνο για κάθε μας κίνηση. Ό, τι κάνεις και κάνω στηρίζεται στην παρουσία μας εκεί. Και δεν είναι μόνο πως εκτός αυτής τα χρήματα τελειώνουν. Είναι τα πτυχία μας, τα μεταπτυχιακά, τα προγράμματα Erasmus και καθετί που έχει να κάνει με τους κόπους μας. Επιδοτήσεις έρευνας, εργασιών ακόμα και δουλειών που οραματιζόμαστε. Όλα υπάρχουν επειδή ανήκουμε στην Ευρώπη.
Είναι η ασφάλεια της χώρας μας. Την επόμενη ημέρα από το «ΟΧΙ», τίποτα δεν θα είναι αυτονόητο. Τα σύνορά μας δεν θα προστατεύονται από κανέναν. Έχεις αναρωτηθεί γιατί οι «καλοί» μας γείτονες παρακαλούν να εισέλθουν στην Ευρώπη , την στιγμή που εμείς έστω το συζητάμε;
Και προχωράω. Έστω πως «περήφανα» βγαίνουμε. Δεν θα αρκεστώ στο αυτονόητο «που θα βρούμε τα λεφτά;». Θα σου πω και άλλα. Που θα βρούμε τα τρόφιμα; Τα καύσιμα για να μετακινηθούν τα ασθενοφόρα; Τα φάρμακα για βαριά ασθενείς; Σου λένε κάποιοι πως θα περάσουμε λίγο δύσκολα στην αρχή. Πόσο δεν λίγο σου λένε. Ούτε πόσο δύσκολα.
Θα μου πεις, υπάρχουν 1,5 εκατομμύριο άνεργοι και εσύ μου μιλάς για Ευρώπη; Θα σου πω: ΝΑΙ. Ειδικά γι’ αυτούς. Γιατί εκτός Ευρώπης δεν πρόκειται σίγουρα να δουν άσπρη μέρα. Γιατί εκτός Ευρώπης, μέσα σε ένα μήνα θα διπλασιαστούν. Θες να ξεκινήσω από όσους δουλεύουν σε πολυεθνικές αλυσίδες καταστημάτων; Ή μήπως να μιλήσω για ελεύθερους επαγγελματίες; Ποια εταιρεία θα μένει όρθια σε μια χώρα χωρίς τραπεζικό σύστημα ή σε μια χώρα επισήμως πτωχευμένη; Κανείς.
Επόμενη εύλογη ένσταση: Μας μείωσαν τους μισθούς, μας αύξησαν τους φόρους και εμείς θα παραμείνουμε εκεί; Απαντώ. Σου εγγυάται έστω και ένας από τους φωστήρες που σε «δηλητηριάζουν» πως θα αυξηθούν αν φύγουμε. Αντιθέτως, αν φύγουμε το μόνο βέβαιο είναι πως θα μειωθούν. Και μάλιστα δραματικά και ακαριαία. Και θα καταβάλλονται σε ένα νόμισμα που θα υποτιμάται μέρα με τη μέρα. Για ένα καρβέλι ψωμί θα δουλεύουμε δύο ημέρες. Δεν κινδυνολογώ. Ίσως σου λέω και λέω λίγα.
Θες να γίνουμε Αργεντινή; Να ρίξουμε ένα υπερήφανο «κανόνι» κι εμείς; Λογικά θα το λες γιατί δεν έχεις μάθει τι γίνεται εκεί ή γιατί μερικοί δεν στα μεταφέρουν τα γεγονότα στην πραγματική τους διάσταση. Η Αργεντινή κήρυξε στάση πληρωμών (αυτό που θα κάνουμε εμείς στην περίπτωση του ΟΧΙ) το 2001. Πέρασαν 14 χρόνια και ΤΙΠΟΤΑ δεν έχει βελτιωθεί. Κυριαρχεί μόνο η εξαθλίωση. ΜΟΝΟ. Συνεχίζει να χρωστάει, όσα χρωστούσε και είναι υποχρεωμένη να τα πληρώσει σε ένα πλήρως υποτιμημένο νόμισμα. Κοινώς, τιμώρησε ΜΟΝΟ τους πολίτες της για δεκαετίες. Πιο σωστά, τους καταδίκασε ισόβια.
Βέβαια, ας δούμε και τους άλλους, τους «πατριώτες», που σε ξεσηκώνουν για τα μεγάλα «ΟΧΙ», εκμεταλλευόμενοι τον πόνο σου. Είναι εκείνοι που 2 ημέρες πριν το περήφανο δημοψήφισμα, υπέγραφαν μία πρόταση (ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ) με κόστος 8 δις ευρώ. Αυτοί που σου έταξαν ΑΜΕΣΑ παροχές 11 δις και τώρα σου ζητούν τα διπλά. Είναι οι «εξολοθρευτές» των φόρων, που προτιμούν να τους πάνε ακόμα πιο ψηλά για να νομοθετήσουν υπέρ συνδικάτων. Είναι αυτοί που τινάζουν μια χώρα για 500 εκατομμύρια, όσα, δηλαδή, έδωσαν στους συνδικαλιστές της ΔΕΗ με δικό τους νομοσχέδιο. Είναι αυτοί που 5 μήνες έκαναν επανάσταση εις βάρος των οικονομιών των γονιών μας και των παππούδων μας και τώρα τις αφάνισαν, ενώ έλεγαν πως δεν υπάρχει ο παραμικρός κίνδυνος για τις καταθέσεις. Αυτοί που έταζαν στους πάντες τα πάντα και νομοθέτησαν μόνο για τρομοκράτες, συντεχνίες και συνδικαλιστές. Τώρα σου λένε πως το ΟΧΙ δεν συνεπάγεται έξοδο από την Ευρώπη, ενώ ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι ηγέτες, ΟΛΩΝ των άλλων χωρών τους διαψεύδουν ανοιχτά και επίσημα. Γιατί να τους πιστέψεις;
Και σε τελική ανάλυση ποιο είναι το όριο της αξιοπρέπειας; Τα 8 δις; Το όχι τι σημαίνει, με τον προπαγανδιστικό τρόπο που τίθεται η ερώτηση; Όχι σε όλα; Όχι στο 90% των μέτρων; Όχι στα 500 εκατομμύρια διαφοράς; Τίποτα από τα παραπάνω. ΟΧΙ στην Ευρώπη σημαίνει. Με ΟΧΙ στο μέλλον μας ισοδυναμεί.
Δεν φοβάμαι να στο πω. Και εμένα με έχουν απογοητεύσει πολλοί «δικοί μου». Και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Αλλά δεν έπαιξαν ποτέ με την ζωή μου. Δεν έπαιξαν με την σύνταξη των παππούδων μου. Δεν μου είπαν πως θα καταργήσουν το μνημόνιο και 5 μήνες μετά υπέγραφαν άλλο 8πλάσιου κόστους.
Να σου πω και κάτι τελευταίο όμως; Δεν με απασχολούν ούτε οι «δικοί» σου, ούτε οι «δικοί» μου. ΚΑΘΟΛΟΥ. Με απασχολεί να μπορώ να ζήσω. Δεν έχω μάθει να αυτοκτονώ στα δύσκολα. Πιστεύω ούτε εσύ. Μαζί θα ζήσουμε και μαζί θα αλλάξουμε πολλά. Λίγο πριν το τέλος, άλλωστε, βλέποντας τη ζωή μας να περνά κινηματογραφικά, αναθεωρούμε πολλά. Αρκεί να μπορούμε.
«ΝΑΙ», λοιπόν. Για να μπορούμε.
