Εκλογές Δ.Σ.Α. - Γιατί θέτω υποψηφιότητα και τι θέλω να πετύχω

Του Κώστα Μίχου, υποψηφίου στις εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών με τον συνδυασμό "Ώρα Δικηγόρων - Μιχάλης Ζαφειρόπουλος".

Στις προσεχείς εκλογές του ΔΣΑ θα είμαι υποψήφιος με τον συνδυασμό "Ώρα Δικηγόρων" με επικεφαλής τον συναδέλφο, Μιχάλη Ζαφειρόπουλο.

Και ζητώντας την ψήφο των συναδέλφων μου, θα προσπαθήσω σ' αυτό το σημείωμα να εξηγήσω, όσο μπορώ πιό περιεκτικά, τί αντιπροσωπεύει και τί θέλω να πετύχει η υποψηφιότητά μου.

1. Ποιός είμαι.
Γεννήθηκα στην Καλαμάτα Μεσσηνίας το 1976, έχω τελειώσει το Κλασσικό Λύκειο Αναβρύτων (1994) και είμαι απόφοιτος της Νομικής Σχολής της Αθήνας (1999), στην οποία έχω επίσης αποκτήσει μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στον τομέα της Πολιτικής Δικονομίας (2001).

Από το 1999 και μέχρι το 2001 έκανα την άσκησή μου στο γραφείο ενός αείμνηστου δασκάλου της δικηγορίας, του Γιάννη Αποστόλου.
Υπηρέτησα την θητεία μου στον Στρατό Ξηράς την περίοδο 2002-2003, με τον βαθμό του έφεδρου Λοχία Πεζικού.

Είμαι δικηγόρος από το έτος 2001. Από τότε και μέχρι σήμερα ασκώ -με μόνο διάλειμμα την στρατιωτική μου θητεία- μαχόμενη και ανεξάρτητη δικηγορία. Στα χρόνια αυτά προσπάθησα όσο μπορούσα να τιμήσω το λειτούργημά μου.
Σήμερα διατηρώ δικηγορικό γραφείο με τους συναδέλφους Δημήτρη Παπαγγελόπουλο και Αντώνη Βουγίδη.

2. Ποιές είναι οι πολιτικές μου πεποιθήσεις.
Πιστεύω στις φιλελεύθερες ιδέες. Πιστεύω στην ελευθερία του ανθρώπου, στον αλληλοσεβασμό, στην ανοχή, στην αλληλεγγύη, στις ίσες ευκαιρίες, στον θεσμικό πατριωτισμό, στην εργασία και την ατομική δημιουργία.

Σαν φοιτητής μετείχα στην φοιτητική παράταξη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Είχα την τιμή να εκλεγώ υπεύθυνος σχολής της Νομικής την περίοδο 1997-1998 και στην συνέχεια υπεύθυνος Πολιτικού Σχεδιασμού της Γραμματείας Αθήνας την περίοδο 1998-1999. Στο διάστημα αυτό η Γραμματεία Πολιτικού Σχεδιασμού εκπόνησε την πρώτη ολοκληρωμένη Πρόταση της παράταξης για την πανεπιστημιακή εκπαίδευση.

Εκλέχθηκα μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της ΟΝΝΕΔ τις περιόδους 2001-2007. Την περίοδο 2004-2006 ήμουν μέλος του ΕΓ της ΟΝΝΕΔ ως γραμματέας Νέων Εργαζομένων και Επιστημόνων.

Στην ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και στην ΟΝΝΕΔ οφείλω πολλά• το κυριώτερο, πολλούς από τους πιό καλούς μου φίλους μέχρι σήμερα.

Εκλέχθηκα μέλος του ΔΣ της Ένωσης Ασκουμένων και Νέων Δικηγόρων τις περιόδους 2003-2005 και 2005-2007.

Στις εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου το 2002 μετείχα στην ομάδα σχεδιασμού της προεκλογικής εκστρατείας του τότε υποψηφίου Προέδρου, Δ. Παξινού.

Όλα τα χρόνια της "ερασιτεχνικής" μου ενασχόλησης με την πολιτική είχα και έχω τους ίδιους πολιτικούς φίλους και ενέμεινα ανεξαρτήτως οποιουδήποτε υπολογισμού στις ιδέες μου, στις καλές και στις κακές στιγμές.

Αρθρογραφώ κατά περίσταση στο διαδίκτυο για ζητήματα της πολιτικής και κοινωνικής επικαιρότητας που μου παρακινούν το ενδιαφέρον.

3. Γιατί είμαι υποψήφιος στις εκλογές του ΔΣΑ.
Μετά από δέκα χρόνια στην δικηγορία έχω μάθει πιά καλά, ότι -καλώς ή κακώς- δεν αρκεί η ατομική μας προσπάθεια για να μπορούμε να διασφαλίσουμε τις συνθήκες εκείνες, που θα μας επέτρεπαν να χαμογελάμε περισσότερο κάνοντας κάθε μέρα καλά την δουλειά μας και προσφέροντας σύγχρονες και ανταγωνιστικές νομικές υπηρεσίες στους εντολείς μας.

Είμαι, λοιπόν, υποψήφιος για το Διοικητικό Συμβούλιο του συλλογικού μας φορέα, με την πεποίθηση ότι στον Δικηγορικό Σύλλογο ανήκει μεγάλο μέρος της προσπάθειας για τον εκσυγχρονισμό και την βελτίωση της λειτουργίας της Δικαιοσύνης, από την οποία και μόνο περνάει τελικά η προαγωγή του Δικηγορικού Σώματος. Και στην προσπάθεια αυτή αισθάνομαι έτοιμος και θέλω να συμβάλω.

4. Γιατί με τον συνδυασμό "Ώρα Δικηγόρων".
Ο συνδυασμός Ώρα Δικηγόρων είναι ένας σχηματισμός που προέρχεται από τον ιδεολογικό χώρο, στον οποίο ανήκω. Και ταυτόχρονα ένας σχηματισμός που έχει στόχο του να εκφράσει μια υπερκομματική και δικηγοροκεντρική προσέγγιση στα θέματα του κλάδου μας.
Είναι ένας σχηματισμός που αποτελείται από καταξιωμένους αλλά και σε μεγάλο βαθμό από νεώτερους άξιους συναδέλφους και που φιλοδοξεί να εκφράσει στον Δικηγορικό Σύλλογο το αίτημα για ανανέωση.

Και έχει επικεφαλής έναν άξιο και μάχιμο συνάδελφο, με συναδελφική και θετική συμπεριφορά, χωρίς πολιτικές ή προσωπικές εμπάθειες: τον Μιχάλη Ζαφειρόπουλο.
Ο Μιχάλης έχει στην πράξη αποδείξει μέσα από μια πολύχρονη και συνεπή προσπάθεια το ενδιαφέρον του για τα δικηγορικά κοινά• Τίμησε την ψήφο των συναδέλφων του, δεν εγκατέλειψε ποτέ την εντολή που ζήτησε από τους συναδέλφους, δεν αντιδίκησε με συναδέλφους, δεν άφησε ποτέ την δικηγορία• Και είναι πάντα ένας καλός φίλος και ένας καλός συνάδελφος.

5. Πώς θα κάνω την προεκλογική μου προσπάθεια.
Σέβομαι και θεωρώ δείγμα ειλικρινούς ενδιαφέροντος την επιλογή πολλών συναδέλφων να προσέρχονται στις δικηγορικές εκλογές προσφέροντας στους συναδέλφους μας χρήσιμα ή χρηστικά βοηθήματα ή έργα. Πολλά από αυτά, άλλωστε, αντιπροσωπεύουν έναν μεγάλο και σοβαρό κόπο των δημιουργών τους.

Αλλά πιστεύω ότι το μόνο καθήκον ενός υποψηφίου στις Εκλογές των Δικηγόρων είναι να προσφέρει στους συναδέλφους ένα ξεκάθαρο στίγμα των απόψεών του και της διάθεσής του να αφιερώσει χρόνο και κόπο για τα δικηγορικά κοινά. Επιπλέον, πιστεύω πως τελικά είναι δουλειά του ίδιου του Συλλόγου μας να προσφέρει στους συναδέλφους κάθε βοήθεια ή συνδρομή, που μας είναι αναγκαία για να μπορούμε σωστά να κάνουμε την δουλειά μας.
Έτσι, κανείς συνάδελφος κατά την προεκλογική περίοδο δεν θα βρεί στην πόρτα του γραφείου του κάποιο χρηστικό έργο μου, ούτε κάποιο φυλλάδιο ή έντυπο με την υπογραφή μου.

Ελπίζω, μόνο, πως εάν οι συνάδελφοί μου με τιμήσουν με την εμπιστοσύνη τους, θα μπορέσω στην διάρκεια της θητείας μου να τους παρουσιάσω ορατό και χειροπιαστό έργο και να συμβάλω, ώστε ο ίδιος ο Σύλλογος να προσφέρει ένα έργο που θα μεταφράζεται σε ουσιαστική βελτίωση της δικηγορικής καθημερινότητας.

Για την προώθηση της υποψηφιότητάς μου σκοπεύω να χρησιμοποιήσω μόνο την προσωπική επικοινωνία και το διαδίκτυο, να ξοδέψω μόνο όσα χρήματα χρειάζεται για να τηρήσω το έθιμο που θέλει τους υποψήφιους "να κερνάνε τους καφέδες"• και να ζητήσω έναν καλό λόγο από όσους φίλους πιστεύουν ότι τον δικαιούμαι.

Πιστεύω ότι αυτά πρέπει και μπορώ να κάνω, ζητώντας την ψήφο και την εμπιστοσύνη όλων εκείνων, με τους οποίους, χωρίς με τους πιό πολλούς να γνωριζόμαστε, χρόνια τώρα διασταυρωνόμαστε, πάντα βιαστικά και αγχωμένα, στους χώρους της δουλειάς μας και μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες και τα ίδια προβλήματα.

Δεν θα τυπώσω οποιοδήποτε προεκλογικό υλικό, γιατί πιστεύω ότι η αισθητική και το κόστος προεκλογικών φυλλαδίων μεμονωμένων υποψηφίων δεν ταιριάζει στην αισθητική και τον χαρακτήρα των Δικηγορικών Εκλογών.

6. Πως θέλω τον Δικηγορικό Σύλλογο.
Ο Δικηγορικός Σύλλογος έχει να κάνει δυό δουλειές.
Η πρώτη είναι να υπερασπίζεται τα επαγγελματικά μας συμφέροντα και δικαιώματα και να προωθεί τις λύσεις που θα βοηθήσουν να ασκούμε το λειτούργημά μας κάτω από πιό σύγχρονες και ανθρώπινες συνθήκες.

Η δεύτερη, και εξίσου σημαντική, είναι να υπερασπίζεται τον νομικό μας πολιτισμό, του οποίου πρέπει να λειτουργεί μέσα στην κοινωνία σαν εγγυητής, παρεμβαίνοντας, πάντα με τον όρο της πολιτικής και κομματικής ουδετερότητας, σε κάθε μεγάλο ζήτημα το οποίο απασχολεί την ελληνική κοινωνία στην κατεύθυνση της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων και των νομικών μας αξιών.

Και στα δύο αυτά επίπεδα, ο Δικηγορικός Σύλλογος, συνεχίζοντας την προσπάθεια άξιων μελών του Δικηγορικού Σώματος, έχει κι άλλη δουλειά να κάνει κι άλλο δρόμο να διανύσει.

Ίσως, στο τέλος αυτού του δρόμου να μπορούμε να πλησιάσουμε λίγο περισσότερο μια νέα πραγματικότητα: μια δικαιοσύνη που θα λειτουργεί με ασφάλεια και ταχύτητα, αξιοποιώντας τις δυνατότητες της διαδικτυακής εποχής• μια νομοθεσία απλή, κατανοητή, συστηματική και όσο γίνεται σταθερή• έναν Δικηγορικό Σύλλογο προστάτη του νομικού μας πολιτισμού• μια δικηγορία, όπως την αξίζουμε εμείς που την υπηρετούμε.

Εύχομαι ο καιρός μέχρι τις Δικηγορικές Εκλογές να είναι μια καλή ευκαιρία εμείς οι Δικηγόροι να γνωριστούμε καλύτερα μεταξύ μας, να κατανοήσουμε περισσότερο τις διαφορετικές θέσεις μας και να πιστέψουμε περισσότερο στις δυνάμεις μας και στον συλλογικό μας φορέα έκφρασης. Κι έτσι να εξοπλίσουμε την νέα ηγεσία του Συλλόγου μας με μια δυνατή και ξεκάθαρη εντολή για μια νέα πορεία.

Όπως και να 'χει, την επομένη των εκλογών θα είμαστε πάλι Δικηγόροι, θα αντιδικούμε, θα ομοδικούμε, θα ζητάμε ο ένας απ' τον άλλο αναβολές, θα γράφουμε αντικρούσεις• και πάντα το βασικό θέμα συζήτησής μας στο "κάτω κυλικείο" θα είναι οι μικρές μας καθημερινές ιστορίες από μια δουλειά τόσο όμορφη και τόσο δύσκολη.

Ευχαριστώ από καρδιάς,
Κώστας Μίχος
Δικηγόρος
Μασσαλίας 10, Αθήνα 10680
τηλέφωνο: 210.3615423
κινητό: 6936.797.637
e-mail: michos.k@dsa.gr
Facebook Profile εδώ και Facebook Page εδώ

Pali(n) γυρνάς στο μυαλό μου...

Ο Φεβρουάριος του 2011 έχει ανακηρυχθεί από πολλούς αρθρογράφους των Ηνωμένων Πολιτειών ως μήνας απεξάρτησης – αποτοξίνωσης από την Sarah Palin. Η αρχή έγινε από τον Dana Milbank, αρθρογράφο της Washington Post, ο οποίος σε άρθρο του στις 21 Ιανουαρίου δήλωσε «εθισμένος» στην πρώην κυβερνίτη της Αλάσκα και δεσμεύτηκε ότι δεν πρόκειται να αναφερθεί σε αυτήν καθ’ όλη τη διάρκεια του δεύτερου μήνα του χρόνου. Η πρόταση για το πρωτότυπο αυτό moratorium βρήκε υποστηρικτές και σε άλλες εφημερίδες, όπως οι New York Times και εξαπλώθηκε μέσω των social media, ειδικά μέσω Twitter. Αξίζει, όμως, να αναρωτηθούμε γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο και αν το εν λόγω «μέτρο» είναι όντως αποτελεσματικό.

Όπως λέει και το γνωστό λαϊκό άσμα, η Sarah Palin «γυρνά στο μυαλό μας», ακόμα χειρότερα «τη βλέπουμε μες στο ποτό μας» και αυτό το ποτό είναι ένα τσάι που αφήνει μια πολύ άσχημη επίγευση. Η προεξάρχουσα μορφή του περίφημου πλέον Tea Party έχει καταφέρει να γίνει ένα από τα βασικότερα θέματα συζήτησης στην άλλη όχθη του Ατλαντικού ξεκινώντας από (πολύ) χαμηλά: Νικήτρια τοπικών καλλιστείων το 1984 και αθλητικογράφος μέχρι το 1992, ανέβηκε σταθερά τα σκαλοπάτια της πολιτικής, φτάνοντας στην υποψηφιότητα για Αντιπρόεδρος του John McCain στις προεδρικές εκλογές των Η.Π.Α. του 2008. Παράλληλα, το κίνημα του Tea Party τυγχάνει εντυπωσιακής αποδοχής κατά τους τελευταίους μήνες, με αποκορύφωμα τον θρίαμβο των πρόσφατων εκλογών για τη Γερουσία.

Η πορεία της αυτή βασίστηκε σε ιδιαίτερα μεγάλο βαθμό στην υπερπροβολή της από τα Μ.Μ.Ε., τα οποία αρχικά την αντιμετώπισαν ως μια γραφική φυσιογνωμία που προσέφερε άφθονο γέλιο με τις ατάκες και την παρουσία της. Στη συνέχεια, όμως, η αμεσότητά της, η political incorrect στάση της και η μαχητικότητά της έκανε πολύ κόσμο να αναρρωτηθεί μήπως τελικά αυτή η καρικατούρα αποτελούσε λύση στα ολοένα αυξανόμενα προβλήματα της καθημερινότητάς του. Σε αυτό συνέβαλε η αυτοκτονική και άκρως κρατικίστικη πολιτική που ακολούθησε η Κυβέρνηση του Barack Obama, η οποία εκτίναξε τη φορολογία χωρίς να πετύχει την παράλληλη αύξηση του βιοτικού επιπέδου του μέσου αμερικανού πολίτη. Η λαϊκίστικη ρητορεία των μελών του Πάρτυ του Τσαγιού για εξάλειψη των φόρων και πλήρη ιδιωτικοποίηση των πάντων υπέρ κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών που βρίσκονται πίσω από αυτά ακούστηκε σαν μελωδία στα αυτιά των φορολογουμένων, οι οποίοι βαρέθηκαν να πληρώνουν ένα σπάταλο κράτος και φαίνεται να προτιμούν ακόμα και έναν συρφετό από εκκεντρικούς (στην πλειονότητά τους) υπερσυντηρητικούς. Όμως, ο κεραυνοβόλος έρωτας των Μ.Μ.Ε. με την Palin και τους υποστηρικτές του Tea Party εξελίσσεται σε ολέθρια σχέση, με αφορμή την επέκταση στην κοινωνία της ακραίας φρασεολογίας τους.

Το παραπάνω φαινόμενο δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των Η.Π.Α.: Σχεδόν σε όλες τις δυτικές δημοκρατίες, η οικονομική κρίση και η αλλαγή των κοινωνικών συσχετισμών που αυτή επιφέρει, έχουν οδηγήσει στην ανάδειξη πολιτικών (;) οι οποίοι πριν από ελάχιστα χρόνια διεκδικούσαν την ψήφο μόνο όσων αντιλαμβάνονταν το δικαίωμα του εκλέγειν ως μια ευκαιρία για πλάκα. Ας μην πάμε μακρυά, στην ελληνική πολιτική σκηνή πρωταγωνιστούν, μεταξύ άλλων, τηλεπλασιέ βιβλίων με θεωρίες συνωμοσίας, κοσμικοί άνευ άλλης αξιομνημόνευτης ιδιότητας, μέχρι και πρώην… «παρατράγουδα» (ευτυχώς σε μη εκλόγιμη θέση στο ευρωψηφοδέλτιο της σταθερής αξίας του ελληνικού πολιτικού καλτ, του Δημοσθένη Βεργή). Σε αυτή την κατάσταση, όμως, δεν οδηγηθήκαμε μόνο από τους παραπάνω λόγους. Μεγάλο (ίσως το μεγαλύτερο) μερίδιο ευθύνης έχει η παροιμιώδης ανικανότητα των λεγόμενων «σοβαρών» πολιτικών και ο εκνευριστικά ξύλινος λόγος τους.

Με όλα τα παραπάνω φτάνουμε και στην ευθύνη των Μ.Μ.Ε., τα οποία, προσπαθώντας να κερδίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακροαματικότητα, καταφεύγουν σε εύκολες και εύπεπτες λύσεις τύπου Palin. Εδώ βρίσκεται και η απάντηση στο δεύτερο ερώτημα: Η προσπάθεια φίμωσης τέτοιων προσώπων, εκτός από ανήθικη και παράνομη ως περιορισμός της ελευθερίας του (όποιου) λόγου, είναι κυρίως αναποτελεσματική για τον απλούστατο λόγο ότι πάντα θα βρίσκεται ένα Μέσο το οποίο θα προτιμά τα χρήματα από τις δάφνες της σοβαρότητας, με αποτέλεσμα να βρίσκουν βήμα οι παραπάνω «προσωπικότητες». Συν τοις άλλοις, η ανακοίνωση τέτοιου τύπου moratorium είναι η καλύτερη διαφήμιση για τους επίδοξους μιμητές της Palin, ενισχύοντας τις θεωρίες συνωμοσίας που προωθούν, πείθοντας έτσι μεγαλύτερο ακροατήριο.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει άλλη θεμιτή και βιώσιμη λύση από την δραστηριοποίηση στα κοινά προσώπων που έχουν κάτι να πουν, ξέρουν τον τρόπο να το πουν, αλλά, κυρίως, γνωρίζουν τον τρόπο να το εφαρμόσουν. Αναζητούνται, λοιπόν, άτομα χαρισματικά και, ταυτόχρονα καταρτισμένα και αποδοτικά, τα οποία θα μπορούν να αντικρούσουν με απλά και ξεκάθαρα λόγια τις σοφιστείες και τα λεκτικά πυροτεχνήματα όσων πιστεύουν ότι η δημοκρατία μας δεν είναι κοινοβουλευτική, αλλά τηλεοπτική.