Πρόεδρος της Οχλοκρατίας

Στην αρχή, νόμιζα πως ήταν φάρσα. Μετά, προσπάθησα να πιστέψω ότι δε διάβασα καλά. Όση επιμέλεια και να επέδειξα, όμως, το δημοσίευμα που βρισκόταν στην οθόνη μου παρέμενε απαράλλακτο, δίχως υποψία χιούμορ. Κατέφυγα στο επίσημο site της Προεδρίας της Δημοκρατίας, προσμένοντας μια διάψευση. Δυστυχώς, η μόνη διάψευση ήταν των προσδοκιών μου. Στο ημερολόγιο δραστηριοτήτων του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας βρισκόταν, με σημερινή ημερομηνία η εξής καταχώρηση: "Συνάντηση με τον Πρόεδρο και μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Γενικής Ομοσπονδίας Προσωπικού ΔΕΗ - Κλάδου Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΓΕΝ.Ο.Π/ Δ.Ε.Η - Κ.Η.Ε.)"…

Η "συμπάθειά" μου προς τον τρόπο που ασκεί τα καθήκοντά του ο Κάρολος Παπούλιας έχει εκφραστεί πολλές φορές, τόσο σε καθημερινές συζητήσεις, όσο και σε διάφορα social media. Ίσως πλέον να είμαι αρνητικά προκατειλημμένος όταν ετοιμάζομαι να διαβάσω κάτι σχετικά με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όμως η σημερινή είδηση νομίζω πως ξεπερνά κάθε όριο.

Ο Πρώτος Πολίτης της χώρας, το σύμβολο της Εθνικής Ενότητας, ο Αρχηγός του Κράτους, δέχτηκε με κάθε επισημότητα τη διοίκηση του πιο προκλητικού σωματείου, το οποίο εκβιάζει ανερυθρίαστα ότι θα βυθίσει την Ελλάδα στο σκοτάδι αν τολμήσει κανείς να αγγίξει τα εξωφρενικά του προνόμια και το οποίο, μην ξεχνάμε, βρίσκεται στο στόχαστρο της δικαιοσύνης, μετά το πόρισμα – κόλαφο του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρου Ρακιντζή.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά: Από την πρώτη στιγμή της Προεδρίας του, ο Κάρολος Παπούλιας διακρίνεται μόνο για τις δηλώσεις που κάνει ύστερα από κάθε σημαντικό ή ασήμαντο γεγονός, δηλώσεις που ανταγωνίζονται σε βάθος νοήματος μόνο εκθέσεις μαθητή Δημοτικού: Γενικότητες, αοριστίες, ευχολόγια και πάλι από την αρχή, διανθισμένα με ένα διαρκές «χάιδεμα» αυτιών και με μια επίκληση στον περιούσιο του Θεού λαό των Ελλήνων.

Μια μικρή αναδρομή στις πιο πρόσφατες θα μας πείσει: Στην 37η επέτειο του Πολυτεχνείου υμνεί τη γενιά που τα τελευταία 30 χρόνια υποθήκευσε το μέλλον της χώρας, ενώ στο μήνυμά του για την 25η Μαρτίου τα βάζει με τον καταναλωτισμό (!!!) και εξυψώνει τις "αστείρευτες δυνάμεις" του Ελληνισμού, κόντρα σε όλο το διεθνές στερέωμα.. Ακόμα και σε γεγονότα που κανείς νοήμων άνθρωπος δεν τίθεται απέναντι, όπως η δολοφονία των δύο Αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ, η δήλωση του Προέδρου είναι πιο στρογγυλεμένη και από κύκλο…

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η διακοσμητική θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας από το 1985 και μετά δεν επιτρέπει κάτι περισσότερο. Όντως, ο θεσμικός ρόλος του είναι από περιορισμένος έως ανύπαρκτος, αλλά δεν αναφέρεται κάπου ότι πρέπει οι δηλώσεις του να είναι άχρωμες, άοσμες και άγευστες.

Επιπλέον, μπορεί να κάποιος να ζητούσε πολλά για την Ελληνική πραγματικότητα, δε νομίζω πως ήταν υπερβολικός αν περίμενε από τον κ. Παπούλια να μην αποδεχτεί τη δεύτερη θητεία που του προσφέρθηκε όταν το πρόσωπό του έγινε αντικείμενο εκβιασμού από την τότε αξιωματική αντιπολίτευση και, εντέλει προκάλεσε τις εκλογές του 2009. Είναι, δε, θλιβερό ότι δέχτηκε στο Προεδρικό Μέγαρο μια συντεχνία τραμπούκων που είναι περήφανοι για την αθλιότητά τους (το βίντεο προέρχεται από το κανάλι της ΓΕΝΟΠ στο youtube). Συνεπώς, δεν είναι μόνο τα όσα λέει ο Κάρολος Παπούλιας, αλλά και το τι κάνει – έστω και συμβολικά…

Όλα αυτά θα ήταν σαφώς λιγότερο σοβαρά, αν κάποιος δεν κοίταζε τον κρατικό προϋπολογισμό και διαπίστωνε ότι το ρεσιτάλ κενολογίας και προστασίας του mainstream λαϊκισμού του 1980 μας κόστιζε περί τα 5 εκατομμύρια Ευρώ (σελ. 23). Για να είμαστε, βέβαια απόλυτα δίκαιοι, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ο ίδιος ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας ζήτησε να μην εξαιρεθεί των γενικότερων περικοπών, το κόστος, όμως, εξακολουθεί να υπερβαίνει συντριπτικά την αξία του "προϊόντος".

Το κακόγουστο αστείο με τους Προέδρους που είναι κατ’ επάγγελμα αρεστοί στον λαό (γενικά και αόριστα, πάντα), το οποίο ξεκίνησε το 1995, πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Στο όνομα της (κατ’ ευφημισμόν) συναίνεσης και υπό τον φόβο της διάλυσης της Βουλής και των πρόωρων εκλογών έχει εγκαταληφθεί κάθε θετική προϋπόθεση για να εκλέγει κάποιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας (λεπτομερής ανάλυση εδώ) και αυτό μόνο ως στρέβλωση του Πολιτεύματός μας μπορεί να νοηθεί. Το πολιτειακό ζήτημα της χώρας είναι ακανθώδες και ογκωδέστατο για να αναλυθεί σε ένα άρθρο, σίγουρα, όμως, όταν καταφέρνει να αποδομήσει μαεστρικά το θεσμό μέχρι και ο Νίκος Αλέφαντος (από τη μέση του βίντεο και μετά), τότε σίγουρα κάτι πρέπει να αλλάξει…

Υ.Γ.: Και μόνο το γεγονός ότι τα προσδοκώμενα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού καταλαμβάνουν 19 σελίδες έναντι 67 των βέβαιων εξόδων νομίζω ότι λέει πολλά για την αξιοπιστία άλλου ενός προϋπολογισμού…